Pleegouder worden in coronatijd
Wim (59) en Marlies (55), getrouwd en twee uitwonende dochters (27 en 24 jaar) blikken terug op de afgelopen maanden. Ze meldden zich aan om pleegouder te worden en waren net gestart in het voorbereidende traject toen corona kwam.
Wat ons bewogen heeft
Wat ons heeft bewogen om ons aan te melden bij pleegzorg is dat we beiden een stabiele, fijne jeugd hebben gehad en we dat onze kinderen ook konden meegeven. Daarbij hebben we in de jaren ‘90 een ervaring opgedaan die ook van belang is geweest. We vingen toen een poosje een jongetje uit Hongarije op. Hij kwam uit een kinderhuis in een arm gebied. “Voor ons was het een kleine moeite dit te doen, voor hem maakte dit een groot verschil”, vertelt Wim. Dat weten we omdat we nog steeds contact met hem hebben. Hij vertelt ons dat juist de gewone gezinsdingen, als samen eten en aandacht voor elkaar, het meeste voor hem hebben betekend. We gunnen meer kinderen uit problematische gezinssituaties stabiliteit en soortgelijke ervaringen.
Samen beslissen
Marlies heeft van jongs af aan veel met kinderen gehad. Voor haar was de keuze voor pleegzorg vanzelfsprekender dan voor Wim. Samen bezochten ze de informatieavond over pleegzorg. Daarna besloten ze het voorbereidende traject met open vizier in te gaan. “Met er alleen over blijven nadenken kom je niet verder, dus besloten we om samen te onderzoeken of pleegzorg wel of niet bij ons zou passen. Beide uitkomsten zijn goed. Het zou jammer zijn als je over 15 jaren denkt: hadden we tóch niet beter moeten onderzoeken of pleegzorg had gepast?” Onze ene dochter snapte onze keuze direct, vond het mooi. De andere dochter moest wennen aan het idee en stelde goede vragen aan ons. “Helemaal prima…De keuze voor het pleegouderschap is immers ook een proces van emoties, denken en er veel samen over praten.”
Corona
“We hadden net de eerste twee voorbereidende gesprekken bij ons thuis gehad, toen corona uitbrak. Met twee oude zorgbehoevende vaders, een dochter die toen nog in het buitenland zat en onze werksituaties was het hectisch thuis”, vertelt Marlies. “Vanwege de intelligente lockdown kon het derde gesprek niet bij ons thuis plaatsvinden en werd dit uitgesteld.” Achter de schermen werkte de pleegzorgorganisatie aan manieren om op veilige afstand, en volgens de RIVM-maatregelen, toch pleegouders goed voor te kunnen bereiden op hun taak als pleegouder. Met een klein groepje aspirant pleegouders konden we digitaal de basistraining volgen. Deze werd gegeven door een medewerker van de pleegzorgorganisatie en een ervaren pleegvader. “Het was best lastig om na een dag thuiswerken met veel beeldschermcontacten ook nog eens ‘s avonds een training via de computer te moeten volgen. Dan was je moe en wel klaar met het scherm. Toch hebben we er goede ervaringen mee; de informatie over pleegzorg kwam onder andere door filmpjes goed over.” De laatste trainingsavond volgden we live in een grote ruimte met veel meters afstand tussen de deelnemers. En het laatste voorbereidende gesprek vond plaats in onze tuin. “Ondanks dat er via de digitale weg veel mogelijk is, is het toch erg fijn elkaar weer écht te zien en elkaars energie te voelen”, aldus Marlies.
Geen belemmering voor aanmelding
“We hebben ervaren dat deze coronatijd niet belemmerend voor ons als aspirant pleegouders is geweest”, vertelt Wim. “We weten natuurlijk niet hoe het traject normaal gesproken zou zijn verlopen maar we kijken er goed op terug, zijn aan onze informatie gekomen en voelen ons gezien en meegenomen in het proces. Deze tijd gaf ons juist extra ruimte voor bezinning en je gaat nóg meer voelen wat belangrijk is in het leven. We zouden dan ook willen zeggen: als je pleegzorg overweegt, ga dan onderzoeken of pleegzorg iets voor je is en meld je aan. Ook in deze coronatijd zijn er mogelijkheden voor aspirant pleegouders.”
Ook iedere maand het interview direct in uw mailbox ontvangen? Meldt u dan aan:
