‘Pleegzorg heeft ons sterker gemaakt’

Bijna zeven jaar geleden, maken Kees, Anja en hun drie kinderen een drastische verandering mee: van de ene op de andere dag breidde hun gezin uit met de komst van een zes weken oude baby en haar zus van 3,5, die op dat moment ernstig ziek was.

Anja: ‘Terugkijkend beseffen we pas goed dat het een heel heftige plaatsing is geweest. Deborah was nog zo klein toen ze bij ons in huis kwam. Ze is in feite letterlijk van haar moeders borst gerukt. En haar zus Shekinah had kanker. Op donderdag kwam ze bij ons binnen en de maandag er op moesten we al met haar naar het ziekenhuis voor een chemokuur.’

Niet alleen

‘Die eerste periode heeft veel indruk gemaakt. Niet alleen op ons, maar ook op onze kinderen. De korte nachten, alle emoties die hier bij kwamen kijken… Wat ons in die tijd enorm heeft geholpen, was de grote betrokkenheid van mensen uit onze kerk. Er werd voor ons gebeden, we kregen hulp in huis, we konden ons verhaal kwijt: dat alles samen gaf zoveel kracht.
En ja, de meiden hebben daar zelf ook aan bijgedragen. We gunden het hen zo dat ze als zusjes bij elkaar zouden kunnen blijven. En we hadden vanaf het begin een heel goed gevoel bij die twee. Het zijn zulke spontane, leuke kinderen!’

Groeien naar pleegzorg

Kees: ‘De keuze om pleegkinderen in huis te nemen is langzaam gegroeid.’ Anja: ‘Het is eigenlijk tien jaar geleden begonnen met een meisje met psychische problemen dat we kenden. Zij was de eerste die we een tijdje in huis hebben gehad.
Toen er op een gegeven moment een cursus voor pleegouders werd aangeboden, hebben we ons daar voor opgegeven. Een beetje met het idee: joh, we kunnen altijd nog terug… Wanneer je overweegt pleegouder te worden, is het goed om eerlijk bij jezelf na te gaan: is mijn gezinssituatie stabiel genoeg? Kan mijn relatie dit aan?’ Kees: ‘En wat ook heel belangrijk is: betrek je eigen kinderen erbij. Willen zij dit ook?’

Rugzakje

Kees: ‘We zijn blij dat we deze keuze gemaakt hebben, maar het is niet iets wat je zomaar effe doet. Elk kind heeft toch een rugzakje.’ Anja: ‘Neem Shekinah: toen ze 4,5 was, merkten we dat ze last kreeg van bepaalde dromen en dat ze veel vragen had over haar ziekte en de uithuisplaatsing. We hebben haar toen aangemeld voor speltherapie bij ggz-instelling De Hoop. De begeleiding die zij en ook wij hebben gekregen is zeker helpend geweest. Ik vond het fijn om te kunnen praten over de dingen waar ik mee worstelde en dat er ook samen met ons voor gebeden werd. Omdat het een christelijke instelling is, deel en draag je de zorg toch vanuit dezelfde beleving.’ Kees: ‘De oudercursus die we daar gevolgd hebben, was heel waardevol. We kregen concrete handvatten van iemand met veel ervaring.’

Levenservaring

Kees: ‘De zorg voor de kinderen, de gesprekken met pleegzorg, het contact met de moeder: ik denk dat het ons sterker heeft gemaakt.’ Anja: ‘Als je ziet hoe de meiden het nu doen.’ Kees: ‘We hadden dit niet willen missen!’